Rouwen vraagt tijd.....stilstaan bij.....voelen.....uitspreken.....
Gedichten
Een paar bijzondere ontmoetingen rondom het verlies van zijn moeder, waarbij we contact maakten met lang gedragen zorg(en), verdriet en eerdere verliezen, zorgden bij Geert voor inspiratie om na onze ontmoetingen gedichten te schrijven. Met zijn toestemming mag ik ze met jou delen. Iets waar ik erg dankbaar voor ben!
VOEL MAAR
Voel dan
Voel, voel
Voel dan!
Huil, huil
dan toch!
Zo moeilijk
is het niet
toch?
De man
Die kapot maakt
En dan
de weg
kwijt raakt
Bang is
Boos is
Verlangend naar zacht
Voor hem
De onbegrepen kracht
Naar los en vrij
Als een kind
Zo blij
Maar zo niet
deze man
Die rent, zolang
Hij vluchten kan
Die werkt, die zorgt
Tot hij neervalt
Van zijn voetstuk
Van papier
Eindelijk
Op de grond
Waar zijn
lege handen
Het zachte zand,
voelen dus
ONVERWACHT
Onverwacht
En dan is
De koude
neerslag voorbij
Maakt de lente
me blij
De zon
als bron
De boom
als in een droom
Komt tot bloei
Het begin
van groei
Met knoppen pluizig
en knuffelzacht
Zolang heb ik gewacht
Eindelijk voel ik weer
Onverwacht
een flintertje kracht
MET DE TIJD
Met de tijd
Met de tijd
Vervagen de gedachten
Stopt het wachten
Gaat het leven door
Al het andere
voor
En ik snap wat ze bedoelen
Als ze zeggen
jij moet meer
voelen
Maar hoe dan?
Ik was toch de man?
Verdriet
Je voelt het niet
Lang genoeg
Mezelf bedrogen
Kijk het beest
in de ogen
Ooit was het zo gewoon
Jouw stem aan de telefoon
Jongen, hoe gaat het nou?
Mam, ik mis jou
